Przyjaźń dzieci często opiera się na zabawie-partnerstwie i dzieleniu zainteresowań. Dziecko angażuje się w działania ze swoimi „przyjaciółmi” i pożycza im swoje przedmioty do zabawy. W miarę jak dziecko staje się starsze, dzielenie się zainteresowaniami staje się ważniejsze niż zwykłe dzielenie czasu. Coraz częściej rozmowy między „przyjaciółmi” nie dotyczą czynności, w które dziecko jest bezpośrednio zaangażowane. Korzyści z przyjaźni płyną zwykle w jedną stronę: dzieci korzystają z posiadania bliskiej grupy rówieśników, która z kolei zapewnia im towarzystwo i wsparcie.
Z dumą prezentujemy treść stworzoną na zamówienie portalu sklepbabyland.pl
Dzieci mają tendencję do ciążenia w kierunku dojrzałych rówieśników
Dzieci mają tendencję do ciążenia w kierunku rówieśników w podobnym wieku. W tych relacjach mogą rozwijać umiejętności takie jak wzajemność i równość. Mogą również uczyć się o potrzebach innych ludzi. Jest to ważna cecha przyjaciół. Dzieci rozwijają umiejętności przyjaźni od wczesnych lat. Mogą również rozwijać swoje zdolności rozumowania i troskę o innych.
Badania wykazały, że dzieci uzdolnione mają tendencję do wybierania przyjaciół na podstawie dojrzałości. Podczas gdy dzieci w tym samym wieku prawdopodobnie wybiorą przyjaciół, którzy mają te same zainteresowania i zdolności, dzieci uzdolnione częściej grawitują w kierunku rówieśników o większej dojrzałości. Dzieci te mają również tendencję do ciążenia ku starszym dzieciom, nawet tym o rok starszym.
Wczesne relacje przyjacielskie obracają się wokół zabawy-partnerstwa. Przyjaciele uczestniczą w zabawie dziecka, pożyczają mu swoje przedmioty do zabawy i angażują je w działania. Dzielenie zainteresowań staje się głównym czynnikiem przy wyborze przyjaciela. Wraz z wiekiem dzieci przyjaźnie stają się bardziej osobiste, a rozmowy między „przyjaciółmi” nie zawsze dotyczą zajęć, w których dzieci są aktywnie zaangażowane.
Rozważając przyjaźnie, rodzice powinni być świadomi hierarchii koncepcji przyjaźni. Uzdolnione dzieci często zaczynają dokonywać porównań społecznych wcześniej niż ich rówieśnicy i mogą być bardzo świadome, że szukają różnych rzeczy w przyjaźni. Delikatna rozmowa może pomóc złagodzić poczucie wyobcowania.
Wyjątkowo uzdolnieni chłopcy mogą być bardziej narażeni na izolację społeczną
Wyjątkowo uzdolnione dzieci często mają problemy z nawiązywaniem przyjaźni, a problem ten często pogłębia się wraz z wiekiem. Istnieją jednak sposoby, aby pomóc uzdolnionym dzieciom w znalezieniu przyjaciół. Rodzice i nauczyciele mogą zidentyfikować uzdolnione dzieci i stworzyć zajęcia, takie jak kółka naukowe i warsztaty pisarskie, aby pomóc im w budowaniu ich kręgów społecznych.
Wyjątkowo uzdolnione dzieci mają większe szanse na nawiązanie przyjaźni z innymi wysoce uzdolnionymi dziećmi w ich wieku. Pomaga im to uniknąć wyobcowania społecznego związanego z byciem określanym jako „dziwny” przez kolegów z ich wieku. Chociaż możliwe jest uniknięcie wyobcowania społecznego w przypadku dzieci wysoko uzdolnionych, nie gwarantuje to, że dzieci te nie staną się społecznie wyizolowane.
Istnieje kilka czynników, które mogą spowodować, że u uczniów zdolnych pojawią się problemy społeczno-emocjonalne. Czynniki te obejmują lęk, wysoki poziom izolacji społecznej i niską samoocenę. Czynniki te mogą prowadzić do słabych wyników w nauce i niskiej samooceny. W celu zidentyfikowania potencjalnych powodów, dla których uczniowie uzdolnieni mogą być narażeni na izolację społeczną, doradcy powinni zbadać możliwe wpływy zewnętrzne i ustalić, czy przyczyniają się one do problemów społeczno-emocjonalnych.
Wyjątkowo uzdolnione dzieci mogą być bardziej narażone na izolację społeczną niż przeciętni chłopcy. Brak socjalizacji jest jedną z przyczyn słabych wyników w nauce u uczniów zdolnych. Brak więzi społecznych może prowadzić do depresji dziecka. Możliwe, że uzdolnieni chłopcy są mniej przystosowani społecznie niż ich rówieśnicy, co może czynić ich bardziej podatnymi na izolację społeczną.
Wiele uzdolnionych dzieci doświadcza również konfliktów ról. Rzadziej niż ich rówieśnicy uczestniczą w kursach matematycznych i przyrodniczych na wysokim poziomie. Powszechną przyczyną konfliktu ról u tej uzdolnionej młodzieży jest podstawowy konflikt pomiędzy tradycyjnymi koncepcjami kobiecości a wewnętrznym dążeniem do doskonałości. Często są one narażone na zastraszanie, społeczne piętno, a nawet poczucie odrzucenia. To często prowadzi do braku interakcji społecznych, co może prowadzić do niezdrowego poziomu izolacji społecznej.
Zdolne dzieci grawitują w kierunku dojrzałych rówieśników
Zdolne dzieci często grawitują w kierunku innych dzieci o podobnym poziomie dojrzałości. Mogą również grawitować w kierunku dzieci, które podzielają ich zainteresowania i cele. Ta cecha może prowadzić do konfliktu pomiędzy wysoką motywacją do doskonalenia się a pragnieniem przynależności do grupy.
W miarę rozwoju dzieci uczą się zarządzać konfliktami i rozwijać przyjaźnie z rówieśnikami w tym samym wieku i o tej samej dojrzałości. To pomaga im rozwinąć bardziej dojrzałe umiejętności społeczne i realistyczne oczekiwania wobec innych. Ważne jest, aby uzdolnione dzieci utrzymywały przyjaźnie z rówieśnikami, aby uniknąć braku socjalizacji.
Podczas gdy dla dzieci uzdolnionych naturalna jest chęć spędzania czasu z rówieśnikami, mogą one również odczuwać niepokój z powodu swojej odmienności. Jako rodzic, ważne jest, aby zapewnić dziecko, że różnice indywidualne są normalne i stanowią część życia. Najlepszym sposobem na to jest zapewnienie odpowiedniego nadzoru i jasne określenie granic. Zachęcaj dziecko do rozmowy o swoich przyjaciołach i różnicach między dziećmi uzdolnionymi i nieuzdolnionymi.
Należy pamiętać, że dzieci o różnych zdolnościach intelektualnych przechodzą przez te etapy w różnym tempie. Jednak ostatnie badanie sugeruje, że preferencje przyjaźni dzieci nie są zdeterminowane wyłącznie przez wiek chronologiczny lub umysłowy. Badanie wykazało również silną korelację między zdolnościami intelektualnymi dzieci a ich koncepcjami tego, co czyni przyjaźń. Co więcej, dzieci uzdolnione znajdowały się dalej w hierarchii dziecięcych przyjaźni niż ich rówieśnicy dopasowani do wieku.
W przyjaźni dzieci uzdolnione często lgną do rówieśników, którzy są od nich o kilka lat starsi. Dzieje się tak, ponieważ mają one intelektualną i społeczną skłonność do grawitacji w kierunku dojrzałych rówieśników. Ta tendencja może również utrudniać tym dzieciom interakcje z neurotypowymi rówieśnikami. Mogą one nawet stać się sfrustrowane, gdy ich rówieśnicy nie są tak zaawansowani jak one.
Wraz z wiekiem u dzieci uwidacznia się ich zdolność do tworzenia przyjaźni, co może mieć pozytywny wpływ na ich poczucie własnej wartości. Pomocne może być umieszczenie dzieci z ich dojrzałymi rówieśnikami. To nie tylko pomoże im tworzyć bliskie relacje, ale pomoże im uświadomić sobie różnicę między sobą a rówieśnikami.
Posiadanie bliskich więzi z innymi zapewnia wsparcie i towarzystwo
Rozwijanie bliskich więzi z innymi ludźmi jest potężnym narzędziem w wychowaniu dzieci. Nie tylko zapewnia im towarzystwo, ale także pomaga w nauce umiejętności społecznych i zasad rozmowy. Badania pokazują, że utrzymywanie bliskich relacji z innymi ludźmi może poprawić stan zdrowia dziecka, a nawet pomóc mu uniknąć pewnych problemów zdrowotnych w późniejszym życiu. Badania pokazują również, że utrzymywanie bliskich relacji z rówieśnikami poprawia samopoczucie emocjonalne dzieci.
Dzieci, które mają bliskie więzi z innymi ludźmi, częściej nawiązują przyjaźnie z innymi. Dzieje się tak, ponieważ są w stanie dzielić wspólne zainteresowania i czerpać radość z przebywania z kimś. Ponadto pomaga im to czuć się komfortowo w otoczeniu innych ludzi, co prowadzi do większego wzajemnego zaufania. Dzieci z przyjaciółmi są również bardziej prawdopodobne, aby zgodzić się na zabawy ze sobą. Ponadto istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że przyjaźnie zakończą się konfliktem lub zostaną wykorzystane, gdy obie strony mają podobne interesy i korzyści. Co najważniejsze, ważne jest nawiązanie i utrzymanie bliskich relacji z innymi ludźmi, co zaczyna się w domu.
Niektórzy ludzie mają skłonność do zapominania o niektórych najbliższych kontaktach osobistych. Jak pokazują badania Brewera z 2000 roku, ludzie mają tendencję do zapominania o słabszych więziach. Ponadto w badaniu Litwaka i Szelenyi z 1969 roku stwierdzono, że pewne typy współpracowników zapewniają specyficzne rodzaje wsparcia.
